Rozwojduchowy.net

Full Moon pisze:To pomogło placebo, a nie homeopatia. A czym jest placebo? Zdolnością umysłu do wyłączenia bólu.

Do tego zmierzam. Tak samo jak mogło pomóc placebo, a nie Nietzsche ;)

Co do programów to dzielę to przez 2653683, ale może faktycznie to prawda. Tylko, że jak skupienie się na doznaniach (np bólu) ma powodować kontrolę tego bólu?

Full Moon pisze:Z umysłem można wiele rzeczy osiągnąć. Koncentracja na doznaniach przynosi spokój i zostało to udowodnione. Nie mam nic więcej do dodania, bo z faktami się nie dyskutuje.

Nie wydaje mi się to faktem. Musi być coś jeszcze poza tą koncentracją, co jest kluczowe w tym wszystkim. U mnie koncentracja na doznaniach powoduje taki stan, że aż robi mi się fizycznie niedobrze, więc umysł automatycznie od tego ucieka, bo doznania cały czas zawierają element bólu psychicznego, który rozlewa się na całe ciało, a wynika sam wiesz z czego.

Co do programów to dzielę to przez 2653683, ale może faktycznie to prawda. Tylko, że jak skupienie się na doznaniach (np bólu) ma powodować kontrolę tego bólu?

Masz to opisane w tych dokumentach naukowych. Ja mam ogólne wyobrażenie jak to działa.

Do tego zmierzam. Tak samo jak mogło pomóc placebo, a nie Nietzsche ;)

Co ma wspólnego placebo z filozofią na życie? Być może w pewnych wypadkach pojawia się placebo - ale to nawet lepiej. Liczy się efekt. Tutaj właśnie chodzi o samopoczucie. Nic nie jest sprzedawane i niczego nie trzeba łykać. Po prostu rozważasz pewne kwestię i kierujesz świadomie swoją uwagę, a to działa na zasadzie uczenia się. Nabywamy nowe kompetencje.

Full Moon pisze:Masz to opisane w tych dokumentach naukowych. Ja mam ogólne wyobrażenie jak to działa.

Ok, poczytam.

Ciekawi mnie to czemu dla mnie samo wyobrażenie o tym jest odrzucające.

Full Moon pisze:Co ma wspólnego placebo z filozofią na życie?

Kurde, tym pytaniem mnie zadziwiłeś. Przecież filozofia to ten sam poziom czy tam obwód neuronowy co filozofia. Religia to opium dla ludu, więc czemu filozofie nie miałyby być takim samym opium? No i są, co do niektórych mam pewność, a co do Niczego, to na mnie to działa odwrotnie niż w sposób terapeutyczny.

Full Moon pisze:Być może w pewnych wypadkach pojawia się placebo - ale to nawet lepiej. Liczy się efekt

Kiedyś podawałem ten argument w dyskusji o NLP i się z nim chyba nie zgadzałeś

Dla mnie realnym efektem jest pogodzenie moralności z uczuciami i własnym subiektywnie pojmowanym sensem. Jeśli znasz taką terapię czy filozofię to możesz mi ją polecić.

A co do uczenia, to tak samo może powiedzieć np jasnowidz, który chce Cię nauczyć widzenia aury. Co to są więc za kompetencje, o których piszesz i jak się je zdobywa?

NLP to takie opium dla ludu, gdzie zamiast kapłanów to masz coachów.

Filozofia i w tym filozofia Nietzschego to coś osobistego. Nie ma tu dogmatów, kapłanów, czy innych bzdur jest refleksja.

Ja już kiedyś pisałem. Jakby wszyscy uprawiali religię w swojej najczystszej najwznioślejszej i rzekomo duchowej postaci, to świat możliwe, że byłby lepszym miejscem. Lecz religia bierze to co pozytywne i wykorzystuje to przeciwko ludziom. Tutaj nikt przeciwko Tobie nic nie wykorzystuje, nie masz dogmatów tylko narzędzia do rozwoju.

Coach nie jest potrzebny do NLP, bo najlepiej po prostu się tego nauczyć i samemu stosować żeby było skuteczne. Są to narzędzia do "rozbierania" filozofii i religii - są refleksje i rozwój.

Co w religii jest pozytywne?

Np. ta w wykonaniu De Mello
"Nie ma drogi do duchowości, miłości i szczęścia, ponieważ wszystkie trzy są jedynie sposobem widzenia"

Albo ośmioraka Droga w buddyzmie.
"Równolegle do lekcji z teorii atomu musimy zwrócić się ku problemom epistemologicznym, z którymi zetknęli się już tacy myśliciele jak Budda i Laozi, próbujących zharmonizować naszą sytuację widzów i aktorów w wielkim dramacie egzystencji."

Jednak filozofia Nietzschego i jeszcze trochę innej wiedzy mają lekką przewagę nad takimi religiami i w ogóle nad formą religijną.

Moim zdaniem to tworzenie niepotrzebnych konstruktów myślowych ;)

Moim zdaniem jest to konieczne działanie, by wprowadzić porządek do świadomości. Dzięki uprawianiu filozofii możemy się uwolnić od nieustannego reaktywnego myślenia, które tylko podnosi stress i tworzy zamęt w doświadczeniu.

Co kto lubi.

Zależy z czym ktoś ma problem, np w moim przypadku sprawdzi się tylko coś co bezpośrednio zadziała na mapę świata.

Uprawianie filozofii ok, ale nie akurat Nietzschego (tzn niekoniecznie jego, chyba że ktoś jest fanem) i myślę, że znalezienie odpowiedniej życiowej filozofii faktycznie musi dać ulgę.

W moim przypadku musiałbym znaleźć pogodzenie rozumu i serca.