Uzdrowienie bliskiej osoby

[kwiecia]

Mam przyjaciela, któremu chciałabym pomóc w drodze do zdrowia. Modlę się o jego oczyszczenie i uzdrowienie z całych sił. Wiem jednak, że nieraz wmawia on sobie negatywne przekonania, a chciałabym oczywiście, żeby miał pozytywne podejście. Jak mogę to osiągnąć? Jak mogę przekonać go, że będzie zdrowy? Powtarzać mu to tak pewnie, aby odczuł, że to prawda? Spróbować powiedzieć mu o Hunie? Modlić się również o to, aby oczyścił się z negatywnych myśli i mógł stać się zdrowym? A może jeszcze inaczej? Z góry dziękuję za wszystkie rady i odpowiedzi.

[Sidd]

Tu chodzi o niego. Jeśli on sam zdecyuje, że będzie zdrowy - to tak się stanie. Twoje modlitwy mogą mu w tym pomóc, mogą nawet wpłynąć na jego decyzje, jednak to od niego zalezy czy wyzdrowieje. Jeśli wewnętrznie nie chce wyzdrowieć, to jest zamknięty nawet na Twe modlitwy.

Możesz z nim porozmawiać. Jeśli jest on otwarty na takie rzeczy możesz mu opowiedzieć o hunie i podświadomości. Wtenczas być może sam zacznie ze zobą pracować, co jest bardzo ważne. Ważne by wiedział jakie są możliwości i nie zamykał się w jedynej możliwej wizji. Jeśli zadecyduje by wyjść z choroby, to możliwe, że czeka go dużo pracy (zalezy ile ma negatywnych programów). Zawsze możecie działać razem, wtedy modlitwy okazują się skuteczniejsze.

Co do Twej modlitwy, to pomódl się o jak najlepsze rozwiązanie sytuacji. Powierz jego całą istotę Bogu. Niech wszystko co się dzieje będzie zgodne z Najwyższym Dobrem jego i innych.

[Ladd18]

A jeśli chorą osobą jest ktoś chory na silną depresje i nie docierają do tego kogoś żadne słowa, to co proponujecie bo tak się składa że matka mojego dobrego przyjaciela jest chora na tę dolegliwość i chciałbym jej jakoś pomóc (po prostu szkoda mi kumpla, a ta choroba ciągnie się już parę lat ). Czy jest jakiś sposób na to proszę o odpowiedź…

[zoolwik]

Wiesz, nie zrozum mnie zle, ale ja tez mam ojca, ktory uwaza ze zjadl wszystkie rozumy, jest ciezko chory i sobie wmowil ze nic mu nie pomoze i nawet do lekarza nie idze. Nie czyta ksiazek, internetu ani niczego gdzie moglby znalesc pomoc i oczywiscie na wszystkie sugestie jest gluchy. I co sie okazalo? Ze to tak naprawde ja potrzebowalem pomocy a nie on. Kiedy zaakceptowalem to jaki jest moj ojciec i ze to on o sobie decyduje a nie ja o nim - to przyszedl spokoj. Zreszta w jednym z cytatow na tej stronie (stronie glownej) bylo cos w stylu: nie pouczaj innych dopuki sam nie jestes oswiecony, a jak sie oswiecisz to ci przejdzie ochota na pouczanie ;) (w sensie, ze zrozumiesz czemu jest jak jest i zaakceptujesz to)